کار روی انعقاد توافقنامۀ امنیتی میان افغانستان و ایالات متحده درست بعد از یازدهمین سالگرد حادثه یازدهم سپتمبر 2001 در افغانستان آغاز می شود.
در مذاکرات که میان مقامات افغان و امریکایی صورت خواهد گرفت، جزییات سند همکاری های ستراتیژیک که در بر گیرندۀ حضور تعداد عساکر امریکایی بعد از 2014 در افغانستان، چگونگی مصئونیت حقوقی آنان و صلاحیت های کاری عساکر امریکایی در افغانستان می باشد، مشخص خواهد شد.
یک گروه کاری امریکایی به منظور مذاکره با مقامات افغان به جنوب افغانستان رسیده تا روی جزییات توافقنامه همکاری های ستراتیژیک کار کند.
یک مقام وزارت خارجۀ ایالات متحده به نشریۀ پالیسی خارجی امریکا گفته است از قبل روی چگونگی این روند کار صحبت ها آغاز شده است.
در نشریۀ پالیسی خارجی ایالات متحده آمده است که با در نظر داشت روابط امنیتی، قرار است تا 25 هزار عسکر امریکایی در افغانستان باقی بماند.
ایالات متحده خواستار ایجاد پایگاه های دایمی در آن کشور نبوده و این عساکر در پایگاه های افغان حضور خواهند داشت.
مشکلات در فرا راه این توافقنامه
یکی از مشکلات عمدۀ که روی امضای توافقنامۀ امنیتی میان عراق و ایالات متحده به وجود آمد، فراهم سازی مصئونیت حقوقی به عساکر امریکایی بود واین امر باعث شد تا امریکا نیرو های خود را از عراق خارج سازد. ولی آیا افغانستان نیز با ایالات متحده همین گونه برخورد خواهد کرد؟
احمد مجیدیار پژوهشگر افغان در نهاد پژوهشی 'امریکن انترپرایز' به رادیو آشنا گفت که امضای توافقنامۀ امنیتی ایالات متحده با افغانستان در پرتو سند توافقنامۀ همکاری های ستراتیژیک صورت می گیرد و از طرف دیگر عراق با افغانستان تفاوت های زیادی ساختاری و مالی دارد.
مجید یار افزود: " عراق برعلاوۀ اینکه از اردو و پولیس مجهز و قوی برخوردار است یک کشور ثروتمند می باشد، در حالیکه افغانستان بعد از گذشت یازده سال باز هم از اردو و پولیس مقتدر و توانایی برخوردار نبوده و جهت تمویل مالی این نیرو ها به مساعدت و همکاری مالی کشور های خارجی خاصتاً ایالات متحده نیاز دارد."
او می افزاید که در مذاکرات میان این دو کشور، نه تنها روی تعداد عساکر بلکه بالای صلاحیت های کاری این عساکر امریکایی در افغانستان نیز بحث صورت خواهد گرفت.
مصئونیت حقوقی عساکر امریکایی در افغانستان
ولی موضوع مهم این توافقنامه تامین مصئونیت حقوقی برای عساکر امریکایی است. بر اساس قانون نظامی ایالات متحده، عساکر این کشور در خارج از امریکا اگر مرتکب جرمی می شوند، در کشور میزبان به محکمه کشانیده نمی شوند.
چنانچه عملکرد رابرت بیلز در قندهار گواه این مطلب بود. ولی آیا افغانستان به امضای این توافقنامه تن خواهد داد؟ احمد مجیدیار می گوید در نهایت این توافقنامه به امضا خواهد رسید.
مجیدیار گفت: "این قرار داد ها همیشه به بسیار آسانی به امضا نمی رسند، مشکلات وجود میداشته باشد. مگر چون چنین قراردادی تضمین کنندۀ منافع دولت های امریکا و افغانستان است، یقین دارم که اینها هم نظر شده و به یک توافقی برسند."
اما نظیف شهرانی استاد در پوهنتون اندیانای ایالات متحده می گوید که مردم و پارلمان افغانستان با حضور نیرو های امریکایی در آن کشور موافقت داشته و خواهند داشت اما می گوید که عملکرد های آقای کرزی غیر قابل پیش بینی میباشد.
"پیش بینی اعمال آقای کرزی در شرایط فعلی خیلی کار سخت است. معمولاً آقای کرزی تصامیمی را اتخاذ می کند که باید از لحاظ منطقی صورت بگیرد نمی گیرد. آجندای آقای کرزی در یک و نیم سال آینده در قبال کشور های امریکا و سایر متحدین آن که حکومت او را در این ده، یازده سال سر قدرت نگهداشته اند چه خواهد بود."
آیندۀ اجرایی این قرار داد
عملی شدن این توافقنامه بعد از ختم دورۀ کاری آقای کرزی صورت خواهد گرفت. نظیف شهرانی می گوید که آیندۀ سیاسی افغانستان روشن نبوده و معلوم نیست که آیا حکومت آیندۀ افغانستان شرایط این توافقنامه را خواهد پذیرفت یا خیر؟
درمقابل مجیدیار به این باور است که حکومت های آیندۀ افغانستان نیز پابند این توافقنامه ها خواهد بود.
آقای شهرانی گفت: "بعد از آنکه جزییات این قرار داد امنیتی بین حکومت آقای کرزی و آقای اوباما صورت می گیرد، پارلمان هر دو کشور آن بحث می کند که البته جزییات آن توسط پارلمان افغانستان هم باید به تصویب برسد، لذا تنها حکومت و تیم آقای کرزی جوابگوی آن نبوده بلکه تمام دولت افغانستان جوابگوی آن بوده و هر دولت آیندۀ که جاگزین دولت آقای کرزی می شود به نظر من پابند جزییات که درج این قرارداد می شود، باقی می ماند."
از آنجاییکه سند همکاری های ستراتیژیک میان افغانستان و ایالات متحده برای ده سال بعد از 2014 مدار اعتبارمی باشد، آیا همکاری های ستراتیژیک نیز پابند زمان خواهد ماند یا خیر. شهرانی می گوید که اوضاع سیاسی و نظامی آیندۀ افغانستان ارتباط مستقیمی با این سوال دارد.
اما احمد مجیدیار به این باور است که مدت زمان همکاری های ستراتیژیک قید نخواهد شد و در صورت بهبودی اوضاع عساکر امریکایی زودتر افغانستان را ترک خواهند گفت ولی اگر بر عکس آن اتفاق بیافتد، بدون شک نظامیان امریکایی مدت زمان بیشتری را در افغانستان سپری خواهند کرد.
در مذاکرات که میان مقامات افغان و امریکایی صورت خواهد گرفت، جزییات سند همکاری های ستراتیژیک که در بر گیرندۀ حضور تعداد عساکر امریکایی بعد از 2014 در افغانستان، چگونگی مصئونیت حقوقی آنان و صلاحیت های کاری عساکر امریکایی در افغانستان می باشد، مشخص خواهد شد.
یک گروه کاری امریکایی به منظور مذاکره با مقامات افغان به جنوب افغانستان رسیده تا روی جزییات توافقنامه همکاری های ستراتیژیک کار کند.
یک مقام وزارت خارجۀ ایالات متحده به نشریۀ پالیسی خارجی امریکا گفته است از قبل روی چگونگی این روند کار صحبت ها آغاز شده است.
در نشریۀ پالیسی خارجی ایالات متحده آمده است که با در نظر داشت روابط امنیتی، قرار است تا 25 هزار عسکر امریکایی در افغانستان باقی بماند.
ایالات متحده خواستار ایجاد پایگاه های دایمی در آن کشور نبوده و این عساکر در پایگاه های افغان حضور خواهند داشت.
مشکلات در فرا راه این توافقنامه
یکی از مشکلات عمدۀ که روی امضای توافقنامۀ امنیتی میان عراق و ایالات متحده به وجود آمد، فراهم سازی مصئونیت حقوقی به عساکر امریکایی بود واین امر باعث شد تا امریکا نیرو های خود را از عراق خارج سازد. ولی آیا افغانستان نیز با ایالات متحده همین گونه برخورد خواهد کرد؟
احمد مجیدیار پژوهشگر افغان در نهاد پژوهشی 'امریکن انترپرایز' به رادیو آشنا گفت که امضای توافقنامۀ امنیتی ایالات متحده با افغانستان در پرتو سند توافقنامۀ همکاری های ستراتیژیک صورت می گیرد و از طرف دیگر عراق با افغانستان تفاوت های زیادی ساختاری و مالی دارد.
مجید یار افزود: " عراق برعلاوۀ اینکه از اردو و پولیس مجهز و قوی برخوردار است یک کشور ثروتمند می باشد، در حالیکه افغانستان بعد از گذشت یازده سال باز هم از اردو و پولیس مقتدر و توانایی برخوردار نبوده و جهت تمویل مالی این نیرو ها به مساعدت و همکاری مالی کشور های خارجی خاصتاً ایالات متحده نیاز دارد."
او می افزاید که در مذاکرات میان این دو کشور، نه تنها روی تعداد عساکر بلکه بالای صلاحیت های کاری این عساکر امریکایی در افغانستان نیز بحث صورت خواهد گرفت.
مصئونیت حقوقی عساکر امریکایی در افغانستان
ولی موضوع مهم این توافقنامه تامین مصئونیت حقوقی برای عساکر امریکایی است. بر اساس قانون نظامی ایالات متحده، عساکر این کشور در خارج از امریکا اگر مرتکب جرمی می شوند، در کشور میزبان به محکمه کشانیده نمی شوند.
چنانچه عملکرد رابرت بیلز در قندهار گواه این مطلب بود. ولی آیا افغانستان به امضای این توافقنامه تن خواهد داد؟ احمد مجیدیار می گوید در نهایت این توافقنامه به امضا خواهد رسید.
مجیدیار گفت: "این قرار داد ها همیشه به بسیار آسانی به امضا نمی رسند، مشکلات وجود میداشته باشد. مگر چون چنین قراردادی تضمین کنندۀ منافع دولت های امریکا و افغانستان است، یقین دارم که اینها هم نظر شده و به یک توافقی برسند."
اما نظیف شهرانی استاد در پوهنتون اندیانای ایالات متحده می گوید که مردم و پارلمان افغانستان با حضور نیرو های امریکایی در آن کشور موافقت داشته و خواهند داشت اما می گوید که عملکرد های آقای کرزی غیر قابل پیش بینی میباشد.
"پیش بینی اعمال آقای کرزی در شرایط فعلی خیلی کار سخت است. معمولاً آقای کرزی تصامیمی را اتخاذ می کند که باید از لحاظ منطقی صورت بگیرد نمی گیرد. آجندای آقای کرزی در یک و نیم سال آینده در قبال کشور های امریکا و سایر متحدین آن که حکومت او را در این ده، یازده سال سر قدرت نگهداشته اند چه خواهد بود."
آیندۀ اجرایی این قرار داد
عملی شدن این توافقنامه بعد از ختم دورۀ کاری آقای کرزی صورت خواهد گرفت. نظیف شهرانی می گوید که آیندۀ سیاسی افغانستان روشن نبوده و معلوم نیست که آیا حکومت آیندۀ افغانستان شرایط این توافقنامه را خواهد پذیرفت یا خیر؟
درمقابل مجیدیار به این باور است که حکومت های آیندۀ افغانستان نیز پابند این توافقنامه ها خواهد بود.
آقای شهرانی گفت: "بعد از آنکه جزییات این قرار داد امنیتی بین حکومت آقای کرزی و آقای اوباما صورت می گیرد، پارلمان هر دو کشور آن بحث می کند که البته جزییات آن توسط پارلمان افغانستان هم باید به تصویب برسد، لذا تنها حکومت و تیم آقای کرزی جوابگوی آن نبوده بلکه تمام دولت افغانستان جوابگوی آن بوده و هر دولت آیندۀ که جاگزین دولت آقای کرزی می شود به نظر من پابند جزییات که درج این قرارداد می شود، باقی می ماند."
از آنجاییکه سند همکاری های ستراتیژیک میان افغانستان و ایالات متحده برای ده سال بعد از 2014 مدار اعتبارمی باشد، آیا همکاری های ستراتیژیک نیز پابند زمان خواهد ماند یا خیر. شهرانی می گوید که اوضاع سیاسی و نظامی آیندۀ افغانستان ارتباط مستقیمی با این سوال دارد.
اما احمد مجیدیار به این باور است که مدت زمان همکاری های ستراتیژیک قید نخواهد شد و در صورت بهبودی اوضاع عساکر امریکایی زودتر افغانستان را ترک خواهند گفت ولی اگر بر عکس آن اتفاق بیافتد، بدون شک نظامیان امریکایی مدت زمان بیشتری را در افغانستان سپری خواهند کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر